TT pret

Brood

Sinds mensenheugenis sjouwen we teveel brood mee vanuit Nederland. Teveel, maar wel erg lekker, want ieder brengt z'n lekkerste broodje mee. En het brood is vaak ook stevig, want dat hebben we liever dan grijze, zure of niet vullende inheemse plankjes. Het moet gewoon goed eetbaar zijn, ook nog na een paar dagen verdrukking in een rugzak.

Beleg

Tijdens de voorbereiding zijn duidelijke afspraken gemaakt over wie melk- en wie pure hagelslag eet (èn hoeveel). Sinds de melkhagelslag eters volkomen overschaduwd dreigden te worden door de puurklanten, dachten we de zaak te beslechten door de melkmuilen hun eigen beleg te laten meenemen. Toen ze daarop in een kwijlend onderonsje besloten dat ze dan dus banketbakkersmelkhagelslag mee zouden nemen, was er ineens weer een fiftyfifty verdeling in de groep...

De vroegste vogels gaan langs de tentjes en verzamelen water, ontbijtspullen en wensen. Ze zetten water op en maken een stapel goed belegde boterhammen. Dat doen ze op twee speciaal op rugzakformaat gezaagde, na 25 jaar gebruik flinterdunne en splinterende, tweezijdig bruikbare triplex broodplanken.
Regelmatig wordt luidkeels bekend gemaakt hoe ver alles is. Dit zodat de was-, toilet- en tentafbreekbezigheden acuut onderbroken kunnen worden voor het gemeenschappelijk ontbijt.

Dit is het break-fast deel van het ontbijt!

Het eerste loopdoel van een dag is nogal eens: een Konditorei. Voor koffie met gebak natuurlijk. Wij worden hiervoor 'gesponsord'. Het is een gebruik dat in de tijd van de krappe studentenbeurzen is ontstaan, maar vanwege het plezier en de verbondenheid met de thuisblijvers, altijd is gebleven. Diverse moeders/tantes of trekkers die niet mee kunnen gaan, doneren ruimhartig!

Als er geen Konditorei voor handen is, wordt een brander midden op het pad gezet om water te koken. Wij scharen ons daar omheen, lekker lui tegen de rugzakken hangend en de voetzolen wat ontluchting gunnend. Onder blijvend voortkabbelen van de gesprekken, worden zakjes met koffiesmaken uitgewisseld en allerlei snoeperijen rondgedeeld. Who needs a Konditorei als dagelijks de rijdende warme bakker je pad kruist?!

To lunch or not to lunch, that's the question! Op appeltaart kom je ver, maar vaak niet ver genoeg. Ook is de behoefte aan zout toegenomen, dus voor de lunch strijken we vaak neer om een paar stevige boterhammen te eten bij een kopje cup-a-soup. Sommige smaken doen het erg goed op de ruilmarkt, evenals de zakjes Cappuccino en Wiener Melange.

Die lekkerigheidjes zijn eigenlijk een overblijfsel van een van de eerste elementen van onze zo succesvolle TTformule. In het begin spraken we af dat ieder een 'verrassing' voor elkaar mee zou nemen. Snoep, veel snoep is meegesjouwd. Later ook sirenefluitjes, Theo-en-Thea-tandjes en bonnen goed-voor-1x-schijten-in-het-bos. Nu zijn het dus lekkerigheidjes als fumé-nootjes, Schelvispekel, Cappuccino, zoute ballen, mayonaise en nog veel meer dingen die niet aanbevelenswaardig zijn naast een dieet.

Aluminium bekertjes

En dan komt het momenten dat je een plekje hebt gevonden, de tent hebt staan, andere kleren aan hebt en eens even wilt genieten van de geleverde prestaties. Gelukkig zijn er enkele geheelonthouders die op zo'n moment willen koken, want de rest verkneutert zich rondom de aluminium bekertjes. Het is wonderbaarlijk wat er op zo'n moment uit de rugzakken tevoorschijn getoverd wordt. De keuze hangt af van de medetrekkers:

Nootjes en worst

Schelvispekel als er een paar echte Vlaardingers mee zijn, Els (oom Jan's geliefde drankje), Berenburg voor als het echt koud is, Port (voor één van de geheelonthouders), Whisky als George mee is, Apfelkorn (als we door de voorraad heen zijn). En dit geflankeerd door etenswaren die snel de energie- en zoutbehoefte kunnen aanvullen. Zoals daar zijn: nootjes, meer nootjes, chipjes, kaasjes, crackertjes en worst.

De formule die we bijna elke TT gebruiken: de eerste avond maaltijdsoep met thuis klaar gemaakte bammetjes. Dit is de z.g. Oursoep (vernoemd naar het traditie worden aan de Ourthe). Dan een lichtgewicht maal voor de zondag en een lichtgewicht noodmaal voor als we geen inkopen kunnen doen.

Wonderstamppot

Vele wonderstamppotten zijn mee geweest (mèt wors van Sjors). Zelfs verschillende smaken tegelijk... Tot we ontdekten dat de smaak van het droogspul niet in het zakje groenten zit, maar in de puree. En dat het spul ook onverantwoord dorstverwekkend is.
De meegenomen maaltijden zijn sindsdien creatief, lichtgewicht, lekker, verrassend, vaak vega, maar ook mèt vlees serveerbaar.
Zie TTips: recepten.

Inkopen onderweg

Verder worden de menu's bepaald door de lokale mogelijkheden en de inbreng van inheemsen. Dat betekent soms:

• diepgevroren broden van een hotel kopen
• 's ochtends een mand met eieren en Kaiserbrödchen tussen de tenten vinden
• een bange boerin overtuigen haar man (bakker) te laten komen met meel, melk en jam, zodat de borreltjes begeleid kunnen worden door pannenkoeken
• de nudelvoorraad van het hele dorp opkopen en daarbij de persoonlijke voorraad geraspte 'Goedda' van de winkelierster er gratis bij krijgen
• een roekeloze dollemansrit overleven met een bereidwillige dorpeling die wel even een paar TTers naar de dichtstbijzijnde winkel wil rijden

TT traditie

Voor het langharig pubertuig van 1977 was de ultieme afsluiting van de TT: een slotdiner. Liefst met de thuisblijvers, zodat gezamenlijk dikke TT verhalen de familie in geholpen konden worden. De Chinees op het Leidse Veer, achter CS Utrecht, was vaak doelwit van dit samenzijn. Later zijn we uitgeweken naar de Griek op het Wed, waar ook ooms en tantes naar toe kwamen.